Oke

De titel is nep. Daar begin ik maar even mee. Maar eigenlijk heb ik deze blog altijd al willen schrijven. Ik heb de reputatie een hele grote personal bubble te hebben, en deze reputatie heb ik zelf verspreid. Maar de waarheid ligt nét wat genuanceerder en irl is dat altijd een beetje lang om uit te leggen.

De algemeen bekende 3-kussen-op-de-wangen. Daar begin ik maar even mee. Vreselijk. Waarom ik het vreselijk vind is niet omdat ik van binnen crepeer wanneer iemand anders binnen de 5 meter personal space komt, maar omdat het ‘normaal’ is. Het is standaard. Het is gewoonte. Het is zoals het hoort. En that’s fine, maar voor mij is het daarom niet gemeend. Niet oprecht. Niet vanuit jezelf. Maar als ik 2 januari 2014 op werk kom, dan ja, ga ik gewoon iedereen langs net zoals iedereen voor de casual gekneusde jukbeen en een soortig smakgeluidje de lucht in te sturen.  Maar ik zal het niet uit mezelf doen. Ik meen dat niet. Ik kom binnen stormen en schreeuw “GELUKKIG NIEUWJAAAAAAAR” en vraag over hoeveel oliebollen je op hebt en of je naar het vuurwerk hebt gekeken, want dat vind ik belangrijk.

Wanneer je dus betere vrienden met mij bent, wil ik het al heeleemaaaaal niet (3 kussen op de wangen, yes, still talking about that) want HALLO je betekent iets voor mij. Niet lucht, maar iets. Ik heb heel veel liefde in mij en ik hou van eigenlijk heel veel mensen, maar dat uit ik nog liever via deze blog dan dat ik een compleet nikszeggende handeling uitvoer, omdat dat de standaard is. Ik vind dat je wel een beetje je eigen regels mag maken, als je van zoveel mensen houdt. Just like jesus.

j/k