U heeft wellicht een recent gebrek aan zogenaamde ‘Autoverhaaltjes’ opgemerkt. Dit is te wijten aan het feit dat ik mijzelf heden ten dage heb aangesloten bij een nieuwe laag van de bevolking, te weten die van de OV-forenzen.
Deze bevolkingsgroep, bestaande uit zowel mannen als vrouwen, komt men vooral tegen tussen 7:00 uur en 9:00 uur ‘s ochtends en 17:00 uur en 19:00 uur ‘s avonds. Op treinstations komen zij voor een gesloten treindeur samen.
Wij, de forenzen, wachten in een groepje voor de treindeur met net genoeg ruimte zodat 1 smal persoon kan uitstappen. Dit is een serieuze aangelegenheid (dat mensen eerst kunnen uitstappen) en als er een dagjespersoon denkt dat ie zomaar kan instappen terwijl er mensen nog het voertuig aan het verlaten zijn, laten de forenzen met een goedgeplaatste subtiele elleboogstoot merken dat dit gedrag niet getolereerd wordt. Wanneer de forens zelf bij het uitstappen niet genoeg ruimte wordt gegeven, weet de forens zijn of haar tas op zo’n manier te plaatsen dat deze ruimte vanzelf gecreëerd wordt.
Wanneer de forens zich in de trein bevindt en op zoek is naar een zitplaats die is ingenomen door een tas, wordt er met de bilpartij subtiel bewogen naar voorgenoemde zitplaats tot deze vrij is gemaakt door de beheerder. Ontbijten, haren kammen en make-up opdoen in de trein zijn wellicht ontvangen met een licht opgetrokken wenkbrauw, maar verder stil genegeerd. Een lichte babbel over het weer of het nieuws wordt volstaan tijdens de reis, maar over het algemeen reist de forens alleen.
Wanneer er niet geheel onverwacht vertraging is ontstaan bij het vervoersbedrijf is de forens niet meer alleen, dan zijn wij, de forenzen, een familie.