Van die momenten dat je ineens terugdenkt aan echt heeeeleeee debiele dingen die je wel eens hebt gezegd of gedaan, of schandelijke dingen die je zijn overkomen. Sommige zijn heel lang geleden dus dan kan je denken “jaaaa maar gelukkig was dat heel lang geleden”

Maar.. Soms.. Soms zijn ze gewoon.. niet lang geleden. Niet een paar maanden geleden, niet een paar jaar geleden.. nee. Soms zijn die momenten gewoon gister.. of vandaag nog geweest. Je zou denken dat na al die jaren dat je al op de aardbodem rondkruipt en na alle gesprekken die je met mensen al heb gehad (en met dieren, en objecten) je inmiddels wel geleerd zou hebben niet van die achterlijke dingen je mond uit te laten komen. En je zou ook denken, dat na al die keren dat je hard op je muil bent gegaan, je beter kijkt of de stoep gelijk loopt. En je zou ook denken, dat als je een lege fles in je tas doet om in te leveren voor statiegeld, je het niet tot twee keer toe thuis je tas opendoet en die lege fles er nog in ziet zitten. Je zou toch kunnen verwachten dat je nu inmiddels wel PRECIES weet wat je wel niet moet doen in het leven?

Maar nee. Helaaas.

*sigh* Geen statiegeld voor mij.