Dus. Nu ik weer regelmatiger auto rijdt (HEUJJ STUDENTEN OV IS NIET GELDIG) is het weer tijd voor een autoverhaaltje.

Ik rij lekker relaxt over een 80-weggetje achter een auto die 70km p/u rijdt. Geen idee waarom, misschien dat de motregen ‘m afschikt of dat ie pokemon aan het vangen is of whatever, maar such is life. Ik vertrek altijd op tijd van huis, dus geen haast toch?

Achter mij denkt een peusjoot er anders over. Die loopt te douwen en te wiebelen in z’n ik-heb-minstens-4-kinderen-en-een-dikke-labrador-auto en op een stukje weg waar je linksaf mag slaan (de rest van de weg is een dubbele doorgetrokken streep) haalt ie ineens een zieke inhaal manoeuvre uit.

OM VERVOLGENS DUS ACHTER DE SLOME AUTO TE ZITTEN. WAT HEB JE NOU BEREIKT? SERIEUS? HOEZO DIE FRUSTRATIES? WAT HEB JE NU GEWONNEN?

Je kent ze wel, Audi rijders. Dat je ze ook kent bevestigd alleen al het vooroordeel.

Rij je midden in de nacht over een rustige snelweg. Netjes 120 km p/u, zoals het hoort. Ineens gaat er een lampje branden in je auto. Oh. Nee. Het is een Audi rijder met stadslicht, groot licht, klein licht, mistlicht en volgens mij iets wat in een vuurtoren thuis hoort. Vol in je binnenspiegel schittert het scheurmonster richting je achterbumper. Hij kan natuurlijk moeilijk zien met al dat licht, want op het laatste moment begint ie pas met inhalen. Zonder richtingaanwijzerlichtje, nee, ja, hij heeft natuurlijk al genoeg lampjes aan.

Nou rijden ze meestal rond de 190km p/u, dus ze zijn ook wel weer snel voorbij.

Na bijna 2 jaar mijn rijbewijs te hebben is het weer eens tijd om mijn rijstijl te evalueren.

Ik heb al een keer een blog geschreven over dat je NIET pas leert rijden als je je rijbewijs hebt, en daar blijf ik bij, maar wat ik dus wel goed heb geleerd is roadrage. Hardop ben ik er niet echt trots op dat ik loop te schelden als een viswijf wanneer ik in de auto zit, maar dit is een blog, dus als ik het typ ben ik er wel een beetje trots op.

Waar ik voorheen reed als een opa op zondag,, rijd ik nu meer als een audi in de spits. Maar dan met een 18-jaar oude polo. Dat laatste wil nog wel eens problemen opleveren (ohjee, een verhaaltje).

Toen ik laatst van een lezing (WOW ZO VOLWASSEN) naar huis reed in m’n racewagen wou ik invoegen op de snelweg. Er reed een vrachtwagen naast me op de snelweg, terwijl ik nog op de invoegestrook reed. Gezien de racer die ik ben, wil ik geen 90km p/u op de snelweg achter een vrachtwagen rijden dus die haal ik natuurlijk liever in. Terwijl ik plankgas gaf, bleef de vrachtwagen naast mij rijden! AARGGHHHH KOM OP POLOOTJE, RIJ NOU DOOOHOOOOORRRRRRR. Nee. Helaas. De invoegstrook hield al op toen ik nog maar net voorbij de oplegger was. M’n auto wou niet. Terug naar de 80 en toch maar achter de vrachtwagen langs :(

De dag die je wist dat zou komen.
EEN AUTOVERHAALTJE!

Niet echt. Ik wou even vermelden dat ik tegenwoordig wel aardig relaxt in de auto zit. Of nouja, niet echt haha, maar, laat ik het zo zeggen: het rijden is niet meer het aller engste. De kans dat de auto in elkaar stort (of juist.. uit elkaar) is waar ik me tijdens het rijden nu het meeste bezig houdt.

On that note; ik heb bijna helemaal zelf (alweer) m’n achterlicht vervangen! Yay!